Ding Dong! De bel gaat. “Hallo?”, vraag ik in de intercom. “Hee, de pizzabezorger is er weer!”. “Top, kom maar verder.”

Dit ritueel maakte ik iets te vaak mee in de afgelopen jaren. Gemakkelijk een pizzaatje scoren bij de lokale pizzaboer. Eigenlijk smaakte de pizza’s altijd hetzelfde: een vlakke tomatensaus, goedkope mozzarella, twee en een halve salamiplak en een flinke laag olijfolie.

Op een dag was ik klaar met die gore pizza uit pizzadozen. Ik wilde eens zelf weten hoe je de allerbeste pizza thuis maakt. Het proces duurde bijna twee jaar, maar trots bak ik nu, wat mij betreft, redelijk aardige pizza’s in mijn eigen oven!  Zelfs zo aardig dat buurtgenoten en familieleden altijd maar weer vragen of ik op verjaardagen wat pizza’s voor ze wil maken.

Mijn reis naar de allerbeste thuispizza. Dit wil ik graag met jullie delen; mijn mede pizza-lovers. We doen dit in 3 stappen. De eerste stap is Preparazione – het voorbereiden. Ik deel je mijn eerste ontmoeting met de pizza en mijn research naar de geschiedenis van de pizza.

Daarna gaan we door met Cuocere la Pizza – het bakken. Ik heb een heuse pizzabakker geïnterviewd die mij vertelt over zijn manier van pizzabakken. Ook lees je hier mijn recept om thuis de allerbeste pizza te maken. Van het maken van het pizzadeeg (is echt makkelijker dan je denkt!) tot het afbakken in een simpele, normale oven.

Als laatst is het tijd voor het opeten van de pizza – Mangiare! Hoe eet je pizza nou eigenlijk? Met wie en wanneer? Je vindt hier ook een leuke pizzaquiz die je kunt doen tijdens het eten van je eigen hemelse pizza. Als laatst lees je een recensie van de pizzarette, een nieuwe variant op het aloude gourmetten.

Allora, Iniziamo! (Laten we beginnen)

---

Preparazione

Hoofdstuk 1: La Dolce Vita

Van kleins af aan kom ik al in Italië. Mijn grootmoeder heeft er een vakantiehuis waar mijn ouders, zij en ik bijna iedere vakantie de weken doorbrengen. Het huisje begeeft zich in een klein bergdorpje in het noorden van Italië. Het dorpsplein is het centrale punt: alle steile, slingerende, nauwe straatjes komen hierop uit. Het plein wordt omringd door hoge, felgekleurde gevels met donkergroene raamluiken.

Als klein jongetje speelde ik urenlang met de dorpskinderen. We verstonden elkaar niet, maar begrepen elkaar wel. Zij leerden mij de Italiaanse straatspelletjes, en ik leerde ze onze Hollandse wedstrijdjes. Tegen het einde van de middag kwamen alle dorpsbewoners bijeen op het plein en werd er gezamenlijk gedronken, gegeten, gelachen en gedanst. Er was altijd wel iemand die ging zingen en op de mandoline diverse liederen speelde. La dolce vita, het zachte leven, vierde hier haar hoogtepunt.

Op het plein stond een hele kleine supermarkt, een ouderwets met tl-buizen verlicht barretje en een aardig restaurant, dat Marco heette. De heerlijke, warme geur van de brandende pizzaoven verwelkomde je elke keer opnieuw met open armen, wanneer je het plein opkwam.

Ik geloof dat ik hier mijn eerste ontmoeting had met pizza. Als vierjarige, iets te dikke jongetje rende ik het restaurant binnen, riep ‘ciao, Marco’ naar de eerste ober die ik zag en ik ging bij de keuken staan. Hier zag de kleine Ari stoere chefkoks pizza’s in en uit de houtskooloven schuiven.  Ik herinner me de hete windvlagen die mijn gezicht raakten, als de pizza’s uit de oven gehaald werden. De hemelse geur die hierbij ontstond, is tot op de dag van vandaag onbeschrijflijk.

Sindsdien ben ik compleet geïmponeerd door deze Italiaanse specialiteit. Ik ben altijd op zoek naar de allerbeste pizzeria in de omgeving, wil ik bijzondere pizzasoorten ontdekken en hoor ik graag de meest inspirerende verhalen over pizza. O, en tussen jou en mij, stiekem hoop ik ooit een eigen pizzeria te hebben. Die noem ik dan ‘PizzARIa’. Haha, snap je hem?

Hmm… misschien moet ik nog maar even beter nadenken over die naam…

Hoofdstuk 2: De geschiedenis van de klassieke Pizza

Goed, nu dat out-in-the-open is, kunnen we verder met de geschiedenis van de pizza. Wanneer is de pizza nou eigenlijk de pizza geworden?

OUDHEID
Pizza bestaat al lang. Ik bedoel; echt lang. Langer dan Christus zelf. Het gerecht dateert eigenlijk al in het oude Egypte, Griekenland, Perzië en het Romeinse Rijk. Vanuit historische documenten blijkt dat deze beschavingen al hun eigen versie van platte broden hadden.  Hierop werden diverse, zeer simpele ingrediënten gelegd. Vervolgens bakten de volkeren deze broden in een soort ovens met hete stenen erin. Zelfs de Noorse Vikingbeschavingen hadden een voorganger van de moderne pizza in hun cuisine. Diverse archeologische vondsten meldden dat de Vikingen speciale ronde, stenen borden hadden waar hun ‘pizza’ op werd gegeten.

Waar het woord ‘pizza’ precies vandaan komt is evenmin onduidelijk. Een mogelijkheid is dat het afkomstig is van het Latijnse woord pinsa. Een woord dat de oude Romeinen gebruikte voor ‘plat brood’.

pinsa picea est, misschien een leuke quote voor een tattoo.

NAPELS
Het is dus moeilijk te zeggen wie de echte ‘uitvinder’ van de pizza is, omdat iedere bevolking hun eigen draai eraan gaf. Wat we wel weten, is dat de meest moderne vorm van de pizza is geboren in Napels. Hier werden de pizza’s met tomatensaus en kaas bereid, iets wat voor de 17^e eeuw niet gebruikelijk was en tegenwoordig als standaard wordt gezien.

Het verhaal van de Napolitaanse pizza begint in de 17^e eeuw. In die tijd was Italië zeer welvarend. Net als in Nederland kwamen Italiaanse scheepvaarders overal in de wereld en namen zij diverse etenswaren mee terug. Zo namen ze uit Peru tomaten mee, die destijds nog geel waren. Tomaten komen dus oorspronkelijk niét uit Italië. Bizar he?

Veel Europeanen dachten dat de tomaten giftig waren. Het duurde even voordat de pomme d’oro (gouden appel, snap je hem?) werden gebruikt in de keuken.

Pas in de 18^e eeuw gingen de mensen uit de arme wijken van Napels proberen deze groente te eten, door het op hun platbrood te leggen en te bakken in de oven. Dit revolutionaire idee heeft enorm veel teweeggebracht in de stad. Uit heel Italië kwamen mensen naar de armste wijken van Napels, om deze lokale specialiteit de proeven.

PIZZA MARGHERITA
Een stuk later in de tijd: het jaar 1889. Koning Umberto I en zijn koningin Margharita brachten een belangrijk bezoek aan Napels. De koningin was helemaal klaar met de Franse keuken en wilde het voedsel van het volk eten: de pizza. De bakker Raffaele Esposito, destijds werkzaam in de pizzeria ‘Pietro, e basa così, werd opgeroepen om voor haar de pizza te maken. Als eerbetoon bedacht hij een pizza waarin de drie kleuren van de Italiaanse vlag te zien zijn: rood (tomatensaus), wit (mozzarella) en groen (basilicumblaadjes). Het gerecht werd een groot succes.  Sindsdien noemt men deze pizza de pizza Margherita.

ASSOCIAZIONE VERACE PIZZA NAPOLETANA
Om de Napolitaanse pizza te bewaren is de traditionele manier van het bereiden van een Napolitaanse pizza is in 1984 vastgelegd door de Associazione Verace Pizza Napoletana (VPN). Deze organisatie geeft speciale keurmerken aan restaurants waar de pizza op de traditionele Napolitaanse manier wordt gemaakt.

In Nederland hebben er maar vier restaurants zo’n officieel certificaat. Een daarvan is Pizza Beppe, op de Roelof Hartstraat in Amsterdam. Zeker een aanrader als je eens een échte Napolitaanse pizza wilt proeven!

VERENIGDE STATEN
Tegen het einde van de 19^e eeuw zetten veel Italiaanse immigranten voet aan wal in de Verenigde Staten. De reden: hier was enorm veel werk voor ze te vinden, vooral in de fabrieken. De meesten zetten voet aan wal in New York.

Door het grote gemis aan het fijne Italië, introduceerden de Italianen hun eigen voedsel in de VS. Zo ook de pizza, destijds nog steeds voedsel voor de arme gemeenschap.

De eerste gedocumenteerde pizzeria was G. Lombardi’s in Manhattan. De pizzeria bestaat nog steeds en gebruikt nog dezelfde pizzaoven. In dit filmpje vind je meer informatie over deze bekende pizzeria.

De Italiaanse immigranten verspreidden zich op het continent. Grote gemeenschappen wilden de pizza ‘Amerikaniseren’ en afstappen van het traditionele. Er ontstonden nieuwe vormen van pizza, die allemaal als specialiteit van de regio werden gezien. Zo werd in Chicago en Detroit de deep-dish pizza populair: een zeer dikke pizza die lijkt op een quiche!

In de VS werd de pizza de nieuwe trend, net als blauwe jeans en rock ‘n’ roll. Pizza werd cool, zelfs de populaire zanger Dean Martin zong over de pizza in zijn grootste hit ‘That’s Amore’. Deze trend zette zich voort in de rest van de VS en heeft via de popcultuur ook de rest van de wereld bereikt.

When the moon hits your eye like a big pizza pie, that’s amore…” – Dean Martin

Tegenwoordig is pizza niet meer weg te denken in onze maatschappij. Iedereen houdt van de pizza en deze hemelse schijf zal niet meer uit ons leven verdwijnen.

---

Cuocere La Pizza

Hoofdstuk 3: De pizzaiolo aan het woord

Tijdens mijn zoektocht om meer te weten te komen van de pizza, is het noodzakelijk om een expert over pizza’s te spreken. Iemand die dag en nacht bezig is met pizza en er zijn baan van heeft gemaakt. Omdat pizzaiolo in Nederland nog geen erkend beroep is, ga ik op zoek naar iemand die voor zijn werk dagelijks pizza’s maakt.

Ik spreek met Maurizio. Hij is de eigenaar van Pizzeria Italië in Purmerend en werkt hier nog steeds als pizzabakker. Hij is opgegroeid in de regio van Amsterdam, waar zijn ouders na emigratie uit Italië zijn komen wonen. Maurizio is trots op zijn vak en op zijn restaurant: “Het maken van pizza’s zal mij nooit vervelen.”

Hoelang ben je al pizzabakker?
“Ik ben nu ongeveer 30 jaar pizza’s aan het maken. Ik begon als puber bij mijn vader in de keuken, waar ik eigenlijk moest werken van hem, zodat ik ooit het restaurant kon overnemen. Eerst had ik daar geen zin in, maar later vond ik de horeca en alles eromheen echt interessant. Ik ben vervolgens naar Italië gereisd om daar een opleiding pizzabakken te doen. En nu, 30 jaar later, sta ik hier nog steeds met dezelfde technieken te werken.”

Hoe zat die opleiding in elkaar en wat leerde je daar dan?
“De opleiding deed ik in Napels, de bakermat van de pizza. Ik ben daar ongeveer 3 maanden geweest. Hier leerde ik de officiële regels van een Napolitaanse pizza, de algemene theorie over de ingrediënten en het deeg en kreeg ik praktijklessen in het maken van pizza.

Wat ik destijds bijzonder vond, was dat pizza maken ook een piepklein beetje scheikunde is. Je hebt te maken met scheikundige processen; wat doet hitte met je product, hoe werkt het gistingsproces etcetera. Heel interessant om het vak vanuit die hoek te zien.

En toen had je de opleiding afgerond.
“Na de opleiding merkte ik direct dat mijn pizza’s beter werden. De technieken, de gedachte erachter en vooral de tijd en aandacht die je eraan besteedt; dát zijn belangrijke elementen in het maken van de pizza. Tijdens de opleiding werd er constant gezegd: houd het simpel. Dat is ook eigenlijk de essentie van de Italiaanse keuken. Het is allemaal simpel, maar door de juiste ingrediënten en de juiste techniek te gebruiken kom je een heel eind. Hetzelfde geldt voor pizza. Het hoeft niet heel veel poespas te zijn, als de basis maar staat.”

Ik ben zelf opzoek om de allerbeste pizza thuis te maken. Wat moet ik hiervoor doen?
“Allereerst: ervaring opdoen. Lekker veel pizza’s thuis maken. Op een gegeven moment weet je wat je moet doen om je deeg perfect te krijgen. Scheur het deeg nooit als je aan het kneden bent, maar druk er alleen maar in, en doe dit echt minimaal 15 minuten. Dan zorg je ervoor dat de gluten vormen en je deeg lekker soepel wordt.
Dat is de amore, die je in je voedsel brengt. Laat het deeg na het kneden zo lang mogelijk met rust.Je kunt ervoor kiezen om het vier tot 6 uur op kamertemperatuur te rusten, maar je kunt ook het deeg de avond van tevoren maken en langer laten rusten in de koelkast. Dan krijg je een zogeheten ‘koude gisting’. Dat maakt weer hele andere processen en dus smaken los.

Ook is de oven belangrijk. Een traditionele Napolitaanse pizza wordt gebakken in een ontzettend hete oven. Helaas heeft niet iedereen een superhete oven thuis. Een lagere temperatuur zorgt ervoor dat de pizza langer moet bakken om te garen. Dit zorgt ervoor dat er meer vocht uit de pizza verdwijnt en deze droog wordt. Je deeg moet dus vochtiger zijn, wanneer je het langer moet bakken. Probeer vervolgens de pizza zo dicht mogelijk bij de hitte-elementen te leggen, en goed op te letten dat hij niet verbrandt.”

En de toppings op de pizza?
“Gebruik altijd San Marzano-tomaten. Dat zijn dé Napolitaanse tomaten voor een lekkere pizzasaus. Deze tomaten smaken wat minder zuur dan andere tomaten, en zorgen voor een hele mooie, dieprode kleur.

Verder zorg ik ervoor dat ik geen honderden ingrediënten heb. Een sterke basis is al goed. Ik ben misschien wat ouderwets, maar ik wil geen hippe sauzen of producten erop. Vaak wordt er overdreven met de toppings. Het draait om de balans tussen de krokante korst en de kwaliteitsvolle basisingrediënten. De Italiaanse keuken blinkt uit in de eenvoud, en de pizza is daar het perfecte voorbeeld van.

Je kan altijd wat experimenteren en kijken wat wel en niet lekker is, maar de basis moet gewoon stabiel zijn. Goede tomatensaus, mozzarella, basilicum en Parmezaanse kaas. Wel een kaas met een DOP-keurmerk (DOP, Denominazione d’Origine Protetta, red.). Dan is het écht Italiaans.”

Heb je nog verdere tips voor de hobbykok?
“De grootste tip die ik je kan geven: heb lol en geniet! Daar draait het immers ook om in de Italiaanse keuken.

Verder, zoals ik al eerder aangaf, ga veel oefenen en leer van je fouten. Schrijf op hoeveel gram van je van elk ingrediënt gebruikt en speel daarmee. Je kunt proberen alle officiële regels van een Napolitaans pizzarecept te volgen, alleen heb je dan een probleem met de hitte waarmee je de pizza gaat bakken. 400 graden Celsius is thuis moeilijk te bereiken, dus moet je het deegrecept gaan aanpassen. Op een gegeven moment heb je jouw ideale pizzadeeg voor bij jou thuis en kan het échte genieten beginnen!”

Hoofdstuk 4: Hét basisrecept voor de pizza.

Ik ben het volledig eens met chef Maurizio.Het is niet nodig om je pizza vol te knallen met groentes, vlees en achttien soorten kaas. De basis is de baas; die moet zo goed mogelijk gemaakt worden.

Ik heb een recept geschreven om de beste thuispizza te maken. Het is een basisrecept voor een pizza Margherita, waar ik wat kleine aanpassingen heb gemaakt in de bereidingswijze. Het recept vind je hieronder. Als je meer toppings wilt gebruiken, is dat natuurlijk geen enkel probleem.

Leuk feitje tussendoor: de basisingrediënten voor Napolitaans pizzadeeg hebben de volgende vaste verhoudingen:

Bloem: 100%
Water: 56% tot 80% (afhankelijk van hoe warm je de pizza gaat bakken)    
Gist: 0,05% tot 0,4%
Zout: 1,5% tot 3%
Olijfolie: 1% tot 3%

Met dit trucje weet jij altijd hoeveel je van elk ingrediënt nodig hebt, ongeacht het aantal pizza’s dat je gaat maken!

 

Basisrecept voor 4 pizza’s

Ingrediënten:

Voor het pizzadeeg:

• 500 gram typo 00’-bloem.
  • Dit is de allerbeste bloem voor pizza door de fijnheid. Kun je die niet vinden? Dan is patentbloem ook prima!
• 300 ml lauwwarm water
• 10 gram zout
• 2 gram gedroogde instantgist, bijvoorbeeld die van dr. Oetker.
• 5 gram olijfolie (optioneel)

 

Voor de tomatensaus en toppings:

• 1 blik San Marzano gepelde tomaten
• Oregano
• Rode ui en knoflook (optioneel; zie tomatensaus-varianten)
• 2 bolletjes Mozzarella van koemelk Ipv buffelmelk – goed droogdeppen en in kleinere stukken scheuren
• Verse basilicum
• Parmezaanse kaas voor de smaak
• Peper en zout

 Verdere benodigdheden:

• Oven, liefst eentje die op 250 graden kan. Heb je die niet? Geen probleem, dan is 200 ook goed.
• Koekenpan
• Spatel
• Staafmixer
• Met olijfolie ingevette kom
• Vochtige theedoek
• Vierkante bakplaat
• Huishoudfolie

Bereidingswijze:

Het pizzadeeg:

• Los het zout op in het water.
• Doe het zoute water in een kom en voeg ongeveer 10% van de bloem toe (dit komt niet heel precies). Meng het met een vork of lepel tot de bloem is opgelost.
• Voeg nu de gist toe en de rest van de bloem en meng alles goed. Je merkt vanzelf dat het mengen vanzelf overgaat in kneden.
• Pak de deegbal en leg hem op een ingebloemde tafel of keukenblad. Kneed voor ongeveer 15 minuten tot je een mooi glad, soepel en samenhangend deeg hebt.
• Leg het deeg in een ingevette kom en doe er een vochtige theedoek overheen om zo het uitdrogen te voorkomen. Laat je deeg ongeveer twee uur in zijn geheel rijzen op kamertemperatuur (20 graden C.).
  • Tip: zet de kom in je magnetron. Zet je magnetron vooraf even een halve minuut aan, zodat hij van binnen iets warmer wordt. Plaats dan de kom met deeg in de magnetron.
• Maak na deze eerste rijs vier bolletjes van je deeg: pak een scherp mes en verdeel de deegbal in vier stukken. Om de deegballen op te bollen, doe je het volgende: Leg je handen verticaal naast de deegbal, met je duimen naar boven en je pinken op het werkblad. Draai de deegballetjes langs je handen tot dat je een bol hebt. Leg de bollen op een ingebloemde bakplaat.
• Voor het állerbeste resultaat: laat je bolletjes dan nog minimaal twee uur en maximaal vier uur rijzen. Ik had niet gezegd dat het een lekker snel proces zou zijn 😉

Oke, top! Het pizzadeeg is lekker aan het rijzen. Nu hebben we tijd om de tomatensaus te maken. Hieronder vind je twee methodes om de tomatensaus te maken: eentje die weinig tijd kost en eentje waar je eventjes mee bezig bent.

A) Simpele tomatensaus

• Open je blik San Marzano-tomaten en doe de inhoud in een hoge mengkom.
• Doe hier een theelepel oregano bij en peper en zout naar smaak toe.
• Je kunt er wat
• Pureer het geheel met een staafmixer. Klaar!

 

B) Uitgebreide tomatensaus

• Voor de uitgebreide versie heb je wat meer tijd én een pannetje nodig. Snipper een uitje en hak een teen knoflook fijn. Doe ze allebei in de pan en fruit even aan tot de uien glazig ogen.
• Voeg het blik San Marzano-tomaten erbij in de pan. Gebruik een pollepel of spatel om de tomaten in stukjes te hakken. Breng het aan de kook.
• Laat dit tussen de 20 en 30 minuten zachtjes pruttelen. Voeg aan het einde de oregano-kruiden toe en naar smaak wat peper en zout.
• Haal de pan van het vuur en pureer de saus met de staafmixer. Laat even goed afkoelen voordat je je pizza gaat bekleden.

 

Zo, het deeg is na een paar uur rijzen klaar! We gaan nu echt beginnen met het maken van de pizza.

• Verwarm de oven voor op de maximale stand. Pak je koekenpan en laat die warm worden op de middelste stand van je fornuis.
• Pak je ingrediënten voor de pizza Margherita: de zelfgemaakte tomatensaus, verse Parmezaanse kaas, basilicum en de mozzarella.
• Scheur het bolletje mozzarella in stukjes, en leg samen met wat blaadjes basilicum klaar om gebruikt te worden.
• Pak een van de deegbolletjes en leg deze op je ingebloemde aanrecht. We gaan beginnen met kneden.
• Druk met je wijs- en middelvingers deukjes in het deeg. Doe dit bij het gehele deeg, tot op 1 centimeter van de rand.
• Druk met je vingers steeds iets harder in het deeg. Wanneer het goed platgedrukt is, pak je met je ene hand het deeg vast en druk je met je andere hand het deeg op je aanrecht. Trek voorzichtig het deeg uit elkaar, draai het een kwartslag en herhaal deze beweging totdat je een diameter hebt die net zo groot is als je koekenpan.
• Leg het in de koekenpan. Dit doen we om de onderkant van het deeg krokanter te maken. Wanneer je oven niet heet genoeg is, kun je zo alsnog een lekker knapperige onderkant krijgen.
• Doe een goede lepel tomatensaus op het deeg en verdeel deze over de oppervlakte, op de rand na.
• Pak de gescheurde mozzarella en verdeel de helft hiervan over je pizza. Strooi hierover de geraspte Parmezaanse kaas en de basilicumblaadjes.
• Doe een klein scheutje olijfolie over het geheel.
• Je pizza is aan de onderkant gaar wanneer je kaas wat aan het smelten is en de onderkant hard geworden is en hier en daar wat geschroeide plekjes te zien zijn.
• Doe je pizza in de voorverwarmde oven voor ongeveer 10 minuutjes.
• Wanneer je pizza klaar is, leg je er nog vier blaadjes basilicum op voor de kleur.
• Herhaal de bovenstaande stappen ook voor je andere deegbolletjes.

En klaar: Je zelfgemaakte pizza is een feit! Eet smakelijk en geniet van jouw creatie. Wil je meer toppings? Voeg deze dan toe nadat je de mozzarella hebt verspreid over je pizza. Je kunt bijvoorbeeld salami of serranoham gebruiken, of juist paprika, ui en olijven. De mogelijkheden zijn eindeloos. Maar: pleur er niet al te veel toppings op, hè.

---

Mangiare

Tijd om te eten! Inmiddels heb je alle handvatten om thuis de allerbeste pizza uit je leven te maken. De volgende hoofdstukken bieden je een leuke quiz voor tijdens het nuttigen van je creatie én heb ik voor jou de Pizzarette getest en een review geschreven met waarom jij dit apparaat wel of niet in huis moet halen.

Hoofdstuk 5: Pizza Facts Quiz!

Weet jij alle antwoorden van deze quiz? Doe hem gezellig met je vrienden of familie en kom erachter wie dé pizzakenner!

1 Welk ingrediënt zit er sowieso op een pizza Melanzane?

1. Courgette
2. Aubergine
3. Champignons

2 Waar schijnt het woord ‘pizza’ vandaan te komen?

1. Vanuit de stad Pisa in Italië
2. Van het Latijnse woord ‘Pinsa’
3. Uit New York, waar de Italiaanse immigranten het woord gebruikten voor hun platbrood.

3 Wat is de juiste volgorde van het bereiden van de pizza Margherita?

1. Tomatensaus, basilicum, parmezaanse kaas, mozzarella
2. Tomatensaus, mozzarella, basilicum, Parmezaanse kaas
3. Tomatensaus, parmezaanse kaas, basilicum, mozzarella

4 Wat is, volgens de Napoletanen, de traditionele manier om pizza te eten?

1. De pizza eten met mes en vork
2. De pizzapunt op twee handen laten rusten en bij de punt beginnen met happen
3. De pizzapunt dubbelvouwen en op deze manier opeten

5 Waar of niet waar: Pepperoni/Salami is de populairste topping voor een pizza.

• Waar
• Niet waar

6 Welk ingrediënt hoort NIET thuis in het pizzadeeg?

1. Water
2. Gist
3. Suiker

7 Hoeveel pizza’s worden er jaarlijks wereldwijd verkocht?

1. 5 miljard pizza’s
2. 890 miljoen pizza’s
3. 540 miljoen pizza’s

8 In welk jaar is de pizza Margherita uitgevonden?

1. 1887
2. 1888
3. 1889

9 Waar of niet waar: de meest bizarre plek waar een pizza is besteld, is in de ruimte.

• Waar
• Niet waar

10 Waar ga je naartoe wanneer je een pizza Hawaï bestelt?

1. De hel
2. De hel
3. De hel

De juiste antwoorden vind je onderaan de longread!

 

Hoofdstuk 6: Recensie Pizzarette: een nieuwe vorm van samen pizza eten

Het bovenstaande recept gebruik ik nu wanneer ik pizza’s maak. Het vergt wat tijd en moeite, maar de pizza’s zijn daardoor o zo lekker. In de afgelopen tijd is me steeds meer gevraagd om pizza’s te maken voor vrienden en familie. Nou is het maken van meer dan vier pizza’s tegelijk wel een opgave. Mijn gehele avond staat dan in het teken van deegballetjes vervormen tot schijven, bestrijken met tomatensaus, beleggen met kaas en groentes, totdat iedereen zijn pizza heeft. Vaak duurde dat tot 10 uur ’s avonds, was ik kapot na zo’n dag en heb ik nauwelijks tijd gehad om me te vermaken met mijn gasten.

In de afgelopen tijd heb ik steeds meer vrienden en vriendinnen gehoord over een zogenaamde ‘pizzarette’. Een raclette-apparaat, maar dan voor pizza’s. Het apparaat ziet eruit als een heuse houtgestookte pizza-oven, maar dan in het klein voor op de eettafel. Een nieuwe manier van het aloude, toch wel iets te cliché gourmetten.

Mijn interesse werd gewekt. Een nieuwe manier van gezellig samen pizza’s eten!

Voor de kerstdagen van het afgelopen jaar kocht ik de Pizzarette Pre-Bake van Emerio. Het is een vier-persoons model: er zijn vier ‘ingangen’ waar personen met de bijgeleverde spatels hun eigen pizza kunnen bakken. Zo simpel is het.

 

Unboxing en aansluiten
Het uitpakken van de pizzarette is heel simpel. Het pakket bestaat uit grote, losse componenten: de bakplaat, de deksel met terracotta-look en vier losse spatels. Ook zit er een uitsteekvorm bij voor de ideale grootte van je pizzaatjes.

Het aansluiten is ook ‘plug-and-play’: de bakplaat verwarmt direct en het duurt niet lang voordat hij op de gewenste temperatuur is, zo’n 230 graden.

De bovenzijde van de terracottadeksel is bij deze pizzarettevariant plat, in tegenstelling tot de traditionele koepelvorm die andere pizzarettes hebben. Dit geeft een iets minder authentiek pizza-ovengevoel, al komt het wel met een functie: je kunt je nieuwgemaakte pizza alvast opwarmen, als de andere nog aan het bakken is. Wat mij betreft zeer handig.

Het bakken
Intussen is mijn familie gearriveerd, aan tafel geschoven en bewonderen ze het nieuwe ‘gourmetstel’.

Ik heb van mijn eigen gemaakte deeg met het uitsteekvormpje de ideale maat pizzaatjes weten te maken. Dit werkt naar behoren. De pizzaatjes leg ik op een groot bord. Dit bord moet je niet te dicht bij de opgewarmde pizzarette zetten. Door de hitte smelt het deeg wat vast aan elkaar.

Voor de toppings zijn de mogelijkheden natuurlijk eindeloos, maar dit keer koos ik voor meer traditionele toppings: mozzarella, basilicum, salami, paprika, ui, champignons, jonge gerapste kaas, parmaham en natuurlijk zelfgemaakte tomatensaus.

De pizzaatjes liggen klaar, de toppings zijn gereed: het bakken kan beginnen.

De pizzaatjes worden op de spatels gelegd, waar je vervolgens je favoriete toppings op kan doen. Je voelt je een ware pizzaiolo. Ondertussen kijk je naar de andere pizzaatjes en krijg je een licht concurrerend gevoel om jouw pizza nog mooier te maken dan de ander. Vervolgens doe je de pizza met je spatel in jouw deel van de pizzarette. Het duurt ongeveer 8 tot 10 minuten tot je creatie klaar is.

Een nadeel doemt op: de pizzaatjes worden niet evenmatig gebakken: de ene helft wordt al flink bruin, terwijl de ander nog wat bleekjes oogt. Op de helft van de tijd moet je je pizza eruit halen en dus omdraaien. Hier zijn sommige vingers licht verbrand, wat een minder plezant gevoel is tijdens de kerst. Na het omdraaien schuif je de pizza er weer in en is hij na de tweede helft van de tijd klaar. Smullen maar!

De smaak van de pizza’s heb je natuurlijk zelf in de hand. Je kunt ervoor kiezen om geen eigen deeg te maken, wat over het algemeen een minder diepe smaak geeft. Wanneer je besluit alles zelf te maken, is het mogelijk om een erg goede pizza op je bord te hebben. Die van ons waren meer dan prima.

Na het eten
De hele avond heb ik met mijn familie genoten van onze eigen pizza’s. Het afkoelen van de bakplaat en de deksel duurt wel eventjes, maar duurt niet irritant lang. Het schoonmaken van de bakplaat gaat, afgezien van wat verbrande stukjes omdat iemand (echt niet ikzelf…) een pizzaatje omkieperde, redelijk simpel met een borstel en wat warm water.

Conclusie
Eigenlijk kan ik maar een ding zeggen: het is óntzettend leuk om samen pizzaatjes te maken en ook nog tijd hebben om gezellig te praten. Als pizzalover ben ik echt fan geworden van dit apparaat. Het werkt goed, afgezien van wat gepriegel door de kleine pizza’s.

Het geeft hetzelfde gevoel als gourmetten, maar dan zonder de geur, de springende vetspetters op je handen, de eindeloze schalen aan vlees, brood en groentes en de geringe bakruimte doordat je opa of oma in een keer een viergangenmaaltijd wil bereiden. Het is een nieuwe kijk op gezamenlijk eten maken aan tafel, wat toch een boel gezelligheid met zich meebrengt. Pizza eten tijdens Kerst: het kan gewoon en het is nog leuk ook!

Om toch een nadeel te noemen: een wens van mij is om de grootte van de pizza aan te kunnen passen. Het lijkt me erg leuk om in plaats van vier kleine pizza’s ook de optie te hebben om twee grotere of één grote pizza te maken, zodat je de pizzarrette eventueel ook kunt gebruiken in je eentje. Dát zou voor de echte pizza-enthousiasteling ideaal zijn. Tevens is er dan wat minder gepriegel met de toppings en sauzen.

Al met al was het gebruiken van de pizzarrette een zeer aangename ervaring!

Cijfer: 4 van de 5 sterren

Hoofdstuk 7: Meer willen weten over pizza’s

Wow! Wat een boel informatie heb je tot je weten te krijgen. Is je honger naar pizza nu nóg groter geworden? Hieronder heb ik een aantal recepten, filmpjes, boeken, series en podcasts voor je geselecteerd, zodat jij nog dieper in de wereld van pizza kan duiken.

• Website italieplein.nl
  • Hier vind je de beste tips en het laatste nieuws over het maken van pizza.

 

 

• Podcast over pizza: Modernist Pizza Podcast
  • Deze podcast gaat, zoals de titel al verraadt, in zijn geheel over pizza. In de podcast wordt de geschiedenis van de pizza besproken, alsmede de wetenschap en cultuur achter het gerecht. De podcasts worden aangevuld met diepte-interviews met pizza-experts en diverse toppings worden besproken. Mag ananas nou wel of niet op een pizza?

 

• Joshua Weissman: YouTube-filmpje over zelf pizza maken (Napolitaans én Romeins!)
  • Joshua Weissman is een bekende Amerikaanse YouTube-chef, die elke week de meest fantastische creaties laat zien. Hij heeft een video gemaakt over het maken van een traditionele Napolitaanse én Romeinse variant van de pizza. Het filmpje kijkt lekker weg en geeft ook veel tips.

 

• PizzaProject – Pizza@Home
  • Bij het restaurant PizzaProject in Amsterdam Oud-West kun je een box bestellen, met alle benodigdheden om thuis een traditionele Napolitaanse pizza te maken. De box bestaat uit zorgvuldig geselecteerde ready-to-go-ingrediënten en een instructielijst om gemakkelijk twee overheerlijke pizza’s te maken!

 

• Netflix docu: The Chef Show – aflevering ‘Pizzana’.
  • Een mooie en vermakelijke aflevering over chef Daniele Uditi, een zeer succesvolle Italiaanse pizzaiolo in Los Angeles. Samen met presentatoren Jon Favreau en Roy Choi legt hij zijn geheim van de pizza uit.

 

• How to make Neapolitan Pizza Dough – https://youtu.be/HkXojFU_LrE
  • Een laagdrempelig filmpje over hoe je échte Napolitaans pizzadeeg maakt.

 

• Het boek: De Pizzabijbel van Simon Giaccotto.
  • Een must-have voor de pizzaliefhebber. Het boek is met een kleine 450 pagina’s lekker dik en bovendien strak vormgegeven. Het is opgedeeld in overzichtelijke hoofdstukken, waaronder: basisrecepten, how-to’s, pizza vega, pizza vis, pizza vlees, etc.
  • Er is een apart hoofdstuk voor het maken van focaccia én de troubleshooter geeft inzicht in veelgemaakte pizzafouten.

———————–

Juiste antwoorden van de Quiz uit hoofdstuk 5

1. B
2. B
3. B
4. C
5. Waar
6. C
7. A
8. Tja… 😉
9. C
10. Waar! In 2001 schreef de keten Pizza Hut geschiedenis door een pizza met salami te bezorgen naar de ruimte. Het koste hen in totaal 2,5 miljoen gulden aan het Russische ruimtevaartbureau RKA om enkele pizza’s te laten bezorgen bij het internationale ruimtestation ISS.