Volgens het kabinet heeft het coronavirus een horloge. Na negen uur ’s avonds dringt hij als de hedendaagse Night Stalker willekeurige huizen binnen. Nog genadelozer dan overdag verorbert hij zijn slachtoffers. Gevolg? De avondklok. In de mond van studenten ook wel avklo genoemd.
Na een ijskoude, winterse week te hebben gehad, hadden de weergoden zich eindelijk voor ons gekeerd. Het was die week prachtig weer en de parken waren rijkelijk gevuld. Overal zaten vrolijke mensen die hun gezichten in de zon keerden om de eerste UV stralen te absorberen. Terwijl ik aan het werk was, voelde het alsof de buitenwereld Narnia was. Je hoeft alleen maar door die deur naar buiten te lopen, Guus, en je waant je in een utopie, dacht ik bij mezelf. Mijn huisgenootje Julia kwam vrolijk de trap af. Gekleed in een leuk, kort jurkje met panty eronder was zij klaar om het mooie weer te trotseren.
Zo’n acht en een half uur later werd ik gebeld. Het was half tien en Julia was nog niet thuis. Zelf was ik op mijn hoede voor dat oh zo infectieuze virus na negen uur. Ik had mij op de bank geparkeerd in een pyjama met een fles wijn. “Guus ik ben de avondklok aan het uitspelen!”, tetterde Julia in mijn oor toen ik opnam. Haar honger naar vrijheid was groter geworden dan haar gehoorzaamheid en ze fietste over straat.
Een kwartier later zwaaide de voordeur open en mevrouw kwam binnen gestommeld. “Je raadt het nooit”, daar had ze een punt, ik had inderdaad geen idee wat ze me ging vertellen, “ik stond voor het stoplicht, er reed een politieauto langs, ze keken me aan en reden gewoon door. Ik denk dat het komt omdat ik een kort jurkje aan heb.” Mijn mond viel open van verbazing en met grote schotels keek ik mijn huisgenoot aan.
Is dit daadwerkelijk de manier waarop wij onze vrijheid kunnen terugkrijgen? Onszelf letterlijk blootgeven om een glimp van onze geliefde vrijheid terug te winnen? Als je schijt hebt aan de avklo en vijfennegentig euro riskeert voor een wandeling, per ongeluk iets moeten laten vallen? Met gestrekte knieën vooroverbuigen om je vrijheid te waarborgen? Ik vind het in en in triest.
Na een zomerse dag in het bruisende stadshart van Rotterdam wil ik gewoon bezopen naar huis kunnen strompelen om 12 uur ’s nachts. Is de kans dan écht groter dat ik corona tegen het lijf loop, dan wanneer ik om negen uur braaf op de bank in mijn eentje zit te drinken? Ik denk het niet. Ik hoef écht niet bij elke voorbijganger mijn tong erin te hangen, trust me. Ik kan gewoon netjes uit de buurt van andere mensen blijven. Als ik immers om 12 uur zo dicht bij iemand in de buurt kom, word ik sneller van mijn portemonnee ontdaan, dan dat corona mij te pakken krijgt.